logo Stedenband Tilburg-Matagalpa

IMG 3116Vrijwilliger en oud-bestuurslid Wil Boonman overleden

26 februari 2022 - Vandaag namen wij afscheid van Wil Boonman, vrijwilliger en oud-bestuurslid. Hij overleed op 21 februari. Onze voorzitter Frans Couwenberg sprak namens de Stedenband de volgende woorden:

"Graag wil ik hier, als een van de oud-gedienden van de Stedenband Tilburg-Matagalpa iets vertellen over jouw intense betrokkenheid bij onze Stedenband. Alleen in korte bewoordingen is het eigenlijk niet mogelijk te beschrijven welke waarde je hebt gehad voor de STM. Voor ons hier in Tilburg, maar zeker ook wat je hebt betekend voor onze vrienden in Matagalpa. Ik hoop Wil dat je nog even meeluistert.

Ik ken Wil al heel wat jaren. Op het moment in 1988, toen ik actief werd als vrijwilliger, was Wil al enige tijd betrokken bij de Stedenband. Ik leerde van hem veel over het reilen en zeilen binnen de club. Jaren zat ik samen met hem in het bestuur. Hier was hij kritisch en nogal eigenzinnig.
Wil zorgde er voor dat ook de contacten met de Nicaraguaanse bond voor onderwijsgevenden op de agenda kwamen. Strijd tégen kinderarbeid en vóór een fatsoenlijke salariëring voor onderwijsgevenden waren daarbij aan de orde.

 

In de begin van de jaren negentig werd Wil een echte ambassadeur voor de Stedenband op PI-school De Hondsberg in Oisterwijk, waar hij leerkracht was. Hij zorgde ervoor dat de school zich aansloot bij de al bestaande scholenbanden. Er werd elke 2 jaar een onderwijsreis georganiseerd naar onze zusterstad. In 1997 was het voor Wil de eerste kennismaking met Matagalpa. Voor hem een onvergetelijke ervaring. In het bijzonder ontstond er een heel hechte band met Los Pipitos, een organisatie voor moeders van meervoudig gehandicapten uit Esquipulas, een dorpje op 3 uur reizen van Matagalpa.

Steeds meer collega’s van Wil sloten zich aan bij de onderwijsreizen. Een van de hoogtepunten was de reis in 2009 toen óók via De Hondsberg 2 docenten van het Midden-Brabant College, samen met een 15-tal leerlingen meegingen. In Esquipulas renoveerden en verfraaiden de jongelui gedurende 2 weken de school voor speciaal onderwijs. Wil maakte in Esquipulas vrienden voor het leven.

De reacties die op Facebook werden geplaatst naar aanleiding van het bericht van het overlijden van Wil zijn uitingen van hoe geliefd Wil is in Matagalpa en wijde omgeving.

Wil ging tot 2017 steeds mee met de onderwijsgroep, vaak samen met zijn maat Toon. Toon zorgde uitstekend voor Wil. Iets wat soms moeilijk was, omdat Wil ook best eigengereid kon zijn en verwachtte dat iedereen direct aan zijn wensen voldeed. Ik herinner me een reis waarbij we op Heathrow een tussenlanding hadden en er een wachttijd van ongeveer 4 uur was. Vanaf het moment dat we het vliegtuig verlieten, waren we hem kwijt. Ieder van ons ging op pad om hem te zoeken. Ook schakelden we de luchthavenomroeper in, die hem vroeg zich zo spoedig mogelijk te melden. Geen reactie, totdat we hem ongeveer een kwartier voor vertrek in de hoek van een wachtlokaal rustig zagen zitten. 'Ja, ik hoorde mijn naam wel, maar ik wist verder niet wat er gezegd werd,' was zijn commentaar. Wij waren in ieder geval wel blij dat hij weer bij de groep was. Bovendien zaten alle bagagelabels aan zijn ticket geniet! Steeds bij de volgende reizen zorgden we ervoor dat iemand Wil goed in de gaten hield bij het verlaten van het vliegtuig.

In Matagalpa ging hij vaak alleen op pad. Daar had de reisgroep dan wel zorgen over. Er is veel verkeer, er zijn maar weinig verkeersregels, die ook niet altijd worden opgevolgd. Het wegdek en de stoepen zitten vol tamelijk diepe gaten. En dat met Wil's beperkte visus. Meestal liep het goed af.

Op een van die wandelingen ontmoette hij de stadsfotograaf Eddy. Hij werd al snel zijn beste vriend. Wil bezocht elke reis meerdere keren Eddy en zijn familie. Wil trok zich het lot van de fotograaf, zijn kinderen en kleinkinderen erg aan. Ook hier weer vrienden voor het leven.

En dat leven is  nu voorbij voor jou. We zullen niet meer kunnen genieten van je stroom aan ideeën om de Stedenband sterker voor het voetlicht te brengen. Je zult me niet meer bellen om mee te rijden naar een bestuursvergadering, naar een bijeenkomst voor de vrijwilligers, naar een informatieavond voor de Amigos de Matagalpa. We zullen je niet meer zien bij de jaarlijkse fietstocht. De verkoop van cd-tjes met Nicaraguaanse muziek die je samen met Joost maakte, zal stoppen. Je komt niet meer met Joost naar de Vogeltjesrace op de Tilburgse Kermis... Ik kan zo nog wel even doorgaan.

Ons rest de herinnering aan jou Wil, een warm, gedreven mens. Soms moeilijk voor jezelf en ook af en toe voor anderen.

In ieder geval ben je een echte ambassadeur voor het werk van onze stichting. Wil, bedankt namens alle stedenbanders, hier en in Matagalpa. Het ga je goed. Que te vaya bien…"