Februari 2025 - De afgelopen maand heb ik in Matagalpa doorgebracht. Ik vond het een hele gezellige stad, omdat het zo knus gelegen is tussen al die groene heuvels. Aan Matagalpinos heb ik dit nooit echt goed kunnen uitleggen. Ik heb pindakaas en yoghurt gemist, maar als Nederlander in het buitenland mis je de woorden ‘knus’ en ‘gezellig’ misschien nog wel het meest.
Ik was in Matagalpa voor mijn opleiding Latijns Amerika Studies. Geïnspireerd door de Stedenband koos ik voor Matagalpa. Ik was namelijk altijd al een fan van stedenbanden. Een stedenband verenigt niet alleen twee steden, maar ook de twee tegenstrijdige concepten wiens ruzie onze hele eeuw op zijn kop aan het zetten is: gemeenschap versus globalisering. Ook is het een mooie vorm van diplomatie: mensen staan centraal, in plaats van de politieke belangen van overheden.
Matagalpa bleek een perfecte keus, mede dankzij de Stedenband. Al in de eerste week hebben de contactpersonen mij rondgeleid door de stad en hebben we samen het geboortehuis van Carlos Fonseca en het koffiemuseum bezocht. De contactpersonen kenden alle beheerders, die me een persoonlijke rondleiding konden geven. Ik ben welkom geheten op de universiteit van Matagalpa (foto)
die meer op een resort leek dan op mijn eigen universiteit. We hebben batidos gedronken en enchilladas gegeten. We zijn langs de muurschildering van de Stedenband gelopen, die elk jaar wordt bijgewerkt (foto). Op de berg Calvario heb ik een guardabarranco (de nationale vogel) gezien, vlakbij het door de Stedenband geplante Geboortebos.
Ook zijn we een dag op avontuur naar het stadje Sébaco gegaan. Daar hebben we onder andere het Museo Precolombino de Chaguitillo en de rotstekeningen langs de quebrada bezocht. Een bekende van de Stedenband leidde ons rond en kon van elke rotstekening een mogelijke betekenis vertellen. Ik begreep het allemaal, want iedereen praatte altijd ietsje duidelijker dan normaal, zodat ik alles goed kon verstaan.
Op de dag voor mijn vertrek hebben we met zijn allen avondgegeten. Ik kreeg een shirt cadeau met de tekst ‘diakachimba’. Buiten was het tropisch aan het regenen. Ik had yoghurt van Las Chelitas meegebracht als dessert, en er was een chocoladecake. Je raadt al welke woorden ik miste, en tegelijkertijd juist aan de andere kant van de wereld had gevonden!
Melle Rekvelt (als je meer wilt weten over het doel van mijn reis: + 31 6 2314 7861)
