Matagalpa, 29 april 2024 - Niet alleen in de VS is dit mogelijk, het gebeurt ook in Matagalpa! Met Chilo, lid van ons Comité Mano Vuelta, ga ik op een maandag dat de anderen van de onderwijsreis een weekend elders zijn, langs bij de school El Tambor. De aanleiding is de foto-expositie die we aan het maken zijn over 40 jaar Stedenband. Foto’s van toen en nu naast elkaar presenteren is het idee. Op weg naar boven komen we eerst langs de school Juan 23. Docent Erling is met zijn klas op straat een gymles aan het doen (de school heeft hier geen ruimte voor). Hij spoort zijn leerlingen spontaan aan om een felicitatie in te spreken voor de vrienden in Tilburg, waar hij in 2019 op bezoek was. En natuurlijk gaan we op de foto.
Verder klimmend komen we uiteindelijk bij El Tambor. De school
ligt op een heuvel boven het centrum. Het uitzicht is prachtig. De wijk is echter arm. Ooit financierden wij hier de nieuwbouw van een aantal lokalen, nu is de school verder gegroeid. En er staat sinds kort een muur om het terrein om te voorkomen dat jan en alleman op het schoolterrein komt en er ongewenste dingen doet. Dat de groei en de staat van de school niet alleen te maken heeft met geld, blijkt als we directeur César Augusto Tinoco Sanderal spreken. Hij heeft de afgelopen jaren orde op zaken gesteld en veel bereikt. Hij vraagt veel van zijn team, maar zet zich zelf ook volop in voor beter onderwijs voor zijn leerlingen. Als geen ander weet hij hoe belangrijk dat is. “Jij zat toch bij de Hormiguitas?”, vraagt Chilo. De Hormiguitas is een centrum voor kansarme kinderen. Hun thuissituatie is armoedig, hun alleenstaande moeders of oma’s werken op de markt. De kinderen kunnen bij de Hormiguitas hun huiswerk maken en meedoen aan sportieve en creatieve activiteiten en zichzelf zo ontwikkelen.
César Augusto vertelt: “Ja, ik kwam van ver, ik verkocht als kind spullen op de markt. Dankzij de Hormiguitas kreeg ik meer kansen. Deze ervaring gebruik ik als ik arme kinderen in deze wijk zie. Ik spreek ze aan en vertel ze over mijn verleden; we spreken dezelfde taal. Ik heb hier lijmsnuivers naar binnen gehaald, zij waren er slecht aan toe, maar nu zitten er een aantal bij de beste leerlingen.” Hij vertelt het niet eens met trots, maar praat als een man met een missie. Hij heeft ook aandacht voor de culturele ontwikkeling van zijn leerlingen. Zo heeft de school nu een schoolband en prijken in het opgeruimde directiekantoor een aantal nieuwe muziekinstrumenten.
César Augusto blijkt ook politiek actief te zijn en ondersteunt mensen bij zaken als het verkrijgen van eigendomspapieren voor hun huis bijvoorbeeld. We luisteren met respect en bewondering en wij zijn stiekem wel een beetje trots op hém.
Terug naar beneden passeren we een groepje kinderen die met veel pret naar beneden roetsjen op platgeslagen frisdrankflessen.
Miranda van der Klaauw
